<h2>Wprowadzenie do badania</h2>
<p>Ostatnie badania naukowe dostarczają istotnych informacji na temat zastosowania pembrolizumabu, inhibitora punktu kontrolnego immunologicznego, w leczeniu pacjentów z oligoprogressywnym rakiem płuca. Oligoprogressja (OP) to zjawisko, które występuje, gdy w kontekście nowotworowym tylko ograniczona liczba zmian nowotworowych postępuje, podczas gdy inne pozostają stabilne lub reagują na leczenie. W badaniu, które analizujemy, skupiono się na ocenie skuteczności i bezpieczeństwa radioterapii (RT) w połączeniu z kontynuacją leczenia pembrolizumabem u pacjentów z przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (mNSCLC) w pierwszej linii terapii.</p>
<h2>Metodyka badania</h2>
<p>Badanie miało charakter retrospektywny i obejmowało pacjentów z histologicznie potwierdzonym mNSCLC, którzy byli leczeni pembrolizumabem w pierwszej linii oraz doświadczyli oligoprogressji. Analizowano dane zebrane w szpitalu we Francji w latach 2019-2022. W badaniu wzięło udział 36 pacjentów, a głównym celem było określenie czasu do następnego leczenia systemowego (TTNT) oraz ocena profilu bezpieczeństwa i skuteczności RT.</p>
<h2>Wyniki badania</h2>
<h3>Charakterystyka pacjentów</h3>
<p>W grupie badawczej 36 pacjentów, median wiek wynosił 67 lat, a 72,2% stanowili mężczyźni. Większość pacjentów miała korzystny status wydolności według skali Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG), a 69,4% pacjentów miało gruczolakoraka. Oligoprogressja wystąpiła u 47 zmian, z czego 75% pacjentów doświadczyło jednego epizodu OP.</p>
<h3>Skuteczność radioterapii</h3>
<p>Mediana TTNT po pierwszym epizodzie OP wyniosła 19,6 miesiąca, co wskazuje na znaczną korzyść w opóźnieniu wprowadzenia leczenia drugiej linii. Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS) po pierwszym epizodzie OP wyniosła 12 miesięcy, a po drugim lub trzecim epizodzie 10,4 miesiąca. W analizie wielozmiennowej, obecność przerzutów do nadnerczy była związana z krótszym TTNT oraz przeżyciem całkowitym (OS).</p>
<h3>Profil bezpieczeństwa</h3>
<p>W badaniu nie odnotowano żadnych poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z radioterapią. Jednakże, trzech pacjentów doświadczyło poważnych działań niepożądanych związanych z pembrolizumabem, takich jak gastroduodenitis, pneumonitis i leukopenia, które wystąpiły po zastosowaniu RT.</p>
<h2>Dyskusja nad wynikami</h2>
<p>Wyniki tego badania sugerują, że kontynuacja leczenia pembrolizumabem w połączeniu z radioterapią może być skuteczną strategią w leczeniu pacjentów z oligoprogressywnym mNSCLC. Mediana TTNT wynosząca 19,6 miesiąca jest obiecująca i może sugerować, że radioterapia, jako lokalna terapia ablacyjna, może poprawić wyniki leczenia w tej grupie pacjentów. Obecność przerzutów do nadnerczy oraz kości była związana z gorszymi wynikami, co może sugerować potrzebę bardziej zindywidualizowanego podejścia terapeutycznego.</p>
<h2>Podsumowanie i przyszłe kierunki badań</h2>
<p>Badanie to dostarcza ważnych dowodów na korzyści płynące z zastosowania radioterapii w połączeniu z pembrolizumabem u pacjentów z oligoprogressywnym mNSCLC. Niemniej jednak, aby w pełni zrozumieć skuteczność tej strategii, potrzebne są dalsze badania, w tym randomizowane próby kliniczne III fazy, które pozwolą na dokładniejsze określenie korzyści płynących z tego podejścia terapeutycznego.</p>
Bibliografia
Santonja Camille, Gougis Paul, Dumas Elise, Rolland Debord Camille, Merle Patrick, Belliere Aurélie, Campedel Luca and Abbar Baptiste. Radiotherapy for oligoprogressive disease in non-small cell lung cancer treated with pembrolizumab in first-line setting: a retrospective study. Translational Lung Cancer Research 2024, 13(12), 3603-3615. DOI: https://doi.org/10.21037/tlcr-24-554.
